Postoje li ljudi koji su dosegli besmrtnost?

Još od drevnih vremena čovjek ima potrebu za vječnim životom. Brojne su magijske i religijske prakse koje su se, svaka na svoj način, bavile ovim pitanjem. A da li je neko zaista pronašao ključ, eliksir besmrtnosti? Da li je sumerska priča o Gilgamešu samo epski prikaz vladara Uruka ili je zaista vjeran dokaz o postojanju besmrtnika Utnapištima?

Sada već davne 1986. godine pojavio se film HIGHLANDER (Gorštak). Film govori o besmrtniku Konoru MekLaudu (Connor MacLeod), Škotu koji živi od sredine 16. vijeka sve do danas, o besmrtnicima među nama i njihovoj borbi za “nagradu”. Na kraju može ostati samo jedan. Besmrtnik se može ubiti samo dekaptacijom. Jasno je da je ovo prikaz drevnog zmajskog rituala kojim se preuzima životna snaga i iskustvo ubijenog. Sama “nagrada” prikazana je kao postizanje apsolutnog jedinstva i interakcije između “jednog” osvajača nagrade i planete Zemlje i svih živih bića. To je na neki način postizanje stanja prvobitnih zmajskih prvosveštenica i prvosveštenika, koji su mogli da kontrolišu energiju planete Zemlje i da vrše uspostavljanje energetskog balansa između svih živih bica.

Film je rađen po priči Gregorija Vajdena (Gregory Widen). Ne postoji bilo kakav trag koji bi nam ukazao da se možda radi o nekoj tradicionalnoj škotskoj legendi, pa ipak, postojao je čovjek koji je za sebe tvrdio da je Highlander, besmrtnik. Njegovo ime je Samjuel Lidel MekGregor Meters (Samuel Liddell MacGregor Mathers).

MekGregor je bio jedan od najvećih okultista svoga doba, visoko rangiran mason, rozenkrojcer i jedan od osnivača magijskog reda Zlatne Zore u koji je uveo još jednog istaknutog okultistu Alistera Kroulija (Aleister Crowley). Zanimljivo je da su ovom redu pripadali Brem Stoker (Bram Stoker) tvorac “Drakule”, Vilijam Batler Jejts (William Butler Yeats), Ema Kalve (Emma Calvé) operska diva i prijateljica opata Sonijera i drugih francuskih ezoterika, a i naš Hercegovac Dimitrije Mitrinović. Čak i u okviru same strukture reda Zlatne Zore može se uvidjeti značajna etnička komponenta. Naime, vidimo da je najveći bror pripadnika Zlatne Zore pripadao onim etnikumima koji u mnogome vode svoje porijeklo od drevnih SKITO-SARMATA. To su Škoti, Irci, a ima i Oksitanaca, pa i Južnih Slovena.

Ali vratimo se Metersu. Zašto je dodao sebi škotsko prezime MekGregor? Meters je bio poliglota, između ostalog govorio je koptski i gelski. Često se oblačio u staroegipatske odežde. Jednom prilikom je izjavio da je on niko drugi do Džejms IV (James IV) škotski kralj, gorštak, koji nikad nije umro.

Džejms IV dolazi na tron Škotske 1488. godine, nakon pobune čiji uzroci nijesu sasvim jasni. Uglavnom, pobunjenici su ubili Džejmsa III i na tron postavili njegovog sina Džejmsa IV. Džejms je bio pravi renesansni vladar, poliglota (posljednji škotski vladar koji je govorio gelskim), strastveni alhemičar. On je izveo takozvani “eksperiment jezičke deprivacije” (language deprivation experiment). Poslao je dvoje djece na ostrvo Inčkejt (Inchkeith) da ih odgaja nijema žena, kako bi vidio koji će jezik djeca spontano razviti. Džejms je mislio da će na taj način doći do primordijalnog jezika, onog koji je prethodio padu Vavilonske kule. Po nekim glasinama djeca su spontano počela da govore hebrejski.

Džejms je bio posvećeni alhemičar koji je uspio da proizvede monoatomsko zlato. Bio je ekskomuniciran od strane Crkve.

1513. godine Džejms staje na stranu Francuske u englesko-francuskom ratu i objavljuje rat Engleskoj. 9 septembra 1513. on gine na bojnom polju, a njegovo tijelo nikad nije pronađeno. Postojale su glasine da je Džejms preživio u otišao u egzil.

Prije Džejmsa eksperiment jezičke deprivacije je izvršio Frederik II (Frederick II).

Frederik II bio je jedan od najmoćnijih imperatora u istoriji Svete Rimske Imperije.

Frederikovo rođenje obavijeno je velom misterije. Rođen u gradiću Jezi (Iesi), blizu Ankone, 26. decembra 1194, Frederik je bio sin Henrija VI i Konstance. Neke hronike bilježe da je Konstanca imala 40 godina kada je dobila Frederika i da ga je porodila na gradskom trgu kako bi otklonila glasine o njegovom porijeklu. Majka mu je umrla kada je imao 3 godine. Za njega kažu da ga je podigla ulica.

Frederik je bio u stalnom sukobu sa Crkvom koja ga je ekskomunicirala. Papa Grgur IX ga je nazvao antihristom. Njegova vjerska shvatanja bila su krajnje neortodoksna. Govorio je da su Hrist, Muhamed i Mojsije prevaranti koji su obmanuli čovječanstvo.

On je, poput Džejmsa IV, izvršio eksperiment jezičke deprivacije sa djecom, u želji da spozna primodijalni jezik.

Hroničari bilježe da je Frederik bio riđokos čovjek prodornih zelenih očiju (što je posebno karakteristično za pripadnike pretpotopske zmajske kaste).

Pred kraj života Frederik odlazi u Cisterinski manastir. Sicilijanske legende kažu da nikada nije umro, da je pošao u brda i da će se ponovo vratiti.

Prije Frederika eksperiment jezičke deprivacije izvršio je egipatski faraon Psamtik I.

Zanimljiva je povezanost poznatih “besmrtnika” sa okultnim i ezoterijskim organizacijama. Jedan od najpoznatijih besmrtnika je svakako grof Sen Žermen (St. Germain). Bio je alhemičar, osamnaestovjekovni avanturista, posjetilac evropskih dvorova i aristokratskih krugova. Po teozofima, neko ko je pripadao nepoznatim superiorima. Bio je hapšen kao pripadnik jakobitskog pokreta (onih koji su podržavali kuću Stjuarta), rozenkrojcer, mason, martinista… O njemu je pisao i čuveni Kazanova. Po nekim legendama nikada nije umro. Postoje spekulacije da je grof Sen Žermen zapravo Rakoci Lipot Lajoš Giorgij Jozef Antal (Rákóczi Lipót Lajos György József Antal) sin Francisa II Rakocija, princa Transilvanije, što je posebno zanimljivo uzimajući u obzir da porodica Rakoci pripada Szekeli narodu, te da su porodično povezani sa porodicom Drakula i porodicom Batori, odnosno sa onim porodicama koje su činile okosnicu Reda Zmaja.

Priče govore da je Sen Žermen upoznao još jednog navodnog besmrtnika, grofa Kaljostra (Cagliostro).

Grof Alesandro di Kaljostro Đuzepe Balzamo (Alessandro di Cagliostro Giuseppe Balsamo) rođen je 1743. godine u Palermu. O ovom Sicilijancu pisali su i Kazanova i Gete. Bio je čuven pustolov, alhemičar, ezoterik i mason koji je formirao brojne lože po evropskom kontinentu, stvorio je i masonski egipatski ritual, shodno čijem sistemu su i žene mogle ući u masoneriju. Po sopstvenom priznanju u kabalu i alhemiju su ga uputili Malteški Vitezovi tokom njegovog boravka na Malti. Smatra se da je upravo on u Rim donio jedno od najhermetičnijih alhemijskih dijela “Sveta Trinozofija” (La Tres Sainte Trinosophie). Postoje podijeljena mišljenja u vezi sa autorstvom ovog djela, neki ga pripisuju Kaljostru, neki Sen Žermenu.

Grof Kaljostro utamničen je od strane Inkvizicije godine 1789. u kastelu San Anđelo. Po zvanicnoj biografiji ubrzo nakon utamničenja grof je umro u tvrđavi San Leo. Pa ipak, mnogi su tvrdili da je Kaljostro preživio, da je pobjegao, te da je shodno svojim alhemijskim znanjima ovladao tehnikom produžetka života.

Fulkaneli (Fulcanelli) je pseudonim nepoznatog francuskog alhemičara. Početkom 20. vijeka ovaj ezoterik je koristio navedeni pseudonim prilikom pisanja knjiga i davanja intervjua. Njegov učenik Ežen Kanselje (Eugène Canseliet) svjedoči o tome da je Fulkaneli uspješno obavio transmutaciju 100 grama žive u zlato. Kanselje je tvrdio da je Fulkanelijev učitelj bio Basilius Valentinus (iliti Basil Valentine), alhemičar iz 15. vijeka. Zanimljivo je da je Fulkaneli još 1937. godine tačno opisao proces stvaranja atomske bombe, rekavši da je to nešto što je odavno poznato, da je planeta nekada davno bila žrtva nuklearnog rata. Jasno je rekao da suština nije u samom rezultatu transmutacije, već u procesu, odnosno u transformaciji onog koji svjedoči procesu transmutacije. I Fulkaneli se bavio pitanjem primordijalnog jezika, onog koji je predhodio padu Vavilonske kule. Za Kabalu je govorio da etimološki potiče od latinske riječi caballus (konj), a ovo je povezivao sa pričom o Trojanskom konju (opet Troja kao izvorište primodijarne tradicije).

Kanselje svjedoči da je Fulkanelija vidio posljednji put 1953. godine u Pirinejima. Fulkaneli više nije izgledao kao starac u osamdesetim godinama kakvim ga je pamtio Kanselje, vec kao čovjek u pedesetim.

Karlos Kastaneda (Carlos Castaneda) takođe govori o besmrtniku koji živi već vijekovima, čovjeku koji bi sa nagualima izvršio svojevrsnu razmjenu. On bi njima dao znanje a oni njemu nešto od njihove energije, onoliko koliko je dovoljno da zaliječi procijep u svom energetskom tijelu i produži život. Istinsko znanje za energiju, energiju za vječni život.

Priču o besmrtnicima nalazimo i među indijskim joginima. Jogananda je u svojoj biografiji opisao susret sa Babađijem, vječnim joginom za koga se kaže da živi više od 1000 godina i koji je zadržao mladalački izgled i dan-danas, a čije pravo ime, mjesto rođenja i starost niko stvarno ne zna.

U posljednje vrijeme o besmrtnosti se govori u kontekstu naučnih proučavanja ljudske DNK-a, postupaka zamrzavanja i prezervacije dijelova ljudskog tijela (najčešće mozga), transformacije ljudi u kiborge i raznih drugih transhumanih projekata.

Upravo mogućnostima opstanka u vječnosti inspirisana su brojna filmska i književna ostvarenja savremenog Science Fiction-a i Cyberpunk-a. No, da li će nauka postati neoalhemija i da li će ove futurističke vizije postati realnost, za sada je neizvjesno.

Ono što je sigurno jeste da priče o besmrtnicima postoje otkad seže ljudsko sjećanje. Da li se radi samo o legendama i svođenju priče na strah od smrti, ili su neki među nama zaista otkrili božanske tajne? Da li pored nas korača besmrtnik, prkosnik, anđeo i đavo, kolekcionar vjekova, samotan i blažen?

“Ako ti jave: umro sam,

ne veruj

to ne umem.”

(Mika Antić)




http://www.nvucak.com/highlander/